تاثیر کراس‌لینکینگ قرنیه بر بولوس کراتوپاتی

هدف: ارزیابی تاثیر کراس‌لینکینگ با استفاده از قطره ریبوفلاوین و اشعه فرابنفش A بر بولوس کراتوپاتی پیش‌رفته و علامت‌دار. روش پژوهش: ده چشم از 10 بیمار با تشخیص بولوس کراتوپاتی سودوفیکیک علامت‌دار وارد مطالعه شدند. ارزیابی بیماران با اسلیت‌لامپ انجام گرفت و حدت بینایی، احساس جسم خارجی و نیز ضخامت قرنیه با دستگاه پنتاکم بررسی شدند. پس از آن، محلول کلرید سدیم به مدت یک هفته تجویز شد. در زمان عمل جراحی با استفاده از بی‌حسی موضعی، اپی‌تلیوم قرنیه به قطر 8 میلی‌متر برداشته شد و کراس‌لینکینگ با استفاده از قطره ریبوفلاوین هر سه دقیقه به مدت 30 دقیقه و تاباندن اشعه فرابنفش A به مدت 40 دقیقه (هم‌زمان قطره ریبوفلاوین هر 5 دقیقه ریخته می‌شد) صورت پذیرفت. حدت بینایی، احساس جسم خارجی و ضخامت قرنیه تا 6 ماه ارزیابی شدند. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 13 ± 66 سال بود. سه نفر از بیماران مرد و 7 نفر زن بودند. میانگین مدت زمان پی‌گیری بیماران 2/6 ماه بود. شش ماه پس از کراس‌لینکینگ، حدت بینایی در 9 چشم افزایش یافت، احساس جسم خارجی در 7 بیمار از بین رفت و میانگین ضخامت قرنیه به مقدار 74 میکرون کاهش پیدا کرد (059/0P=). نتیجه‌گیری: استفاده از کراس‌لینکینگ در بولوس کراتوپاتی، باعث بهبود حدت بینایی و احساس جسم خارجی و کاهش ضخامت قرنیه و هم‌چنین تامین فرصت کافی برای پیوند قرنیه و افزایش دید جراح در زمان عمل Descemet’s Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK) می‌شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 18، شماره 1: 56-52